De witte wieven
zij hebben
de webben behangen
kwistig met parels gestrooid
langzaam
lossen zij op
de witte wieven van het bos
ze zijn
zo gek nog niet
in het rijden op een bezemsteel
duurzaam
en toch co2 neutraal
vliegen zij voorbij de maan
helpen in de laatste uren
brengen dromen in de eerste slaap
zij begeleiden je waar je ook gaat
in herinnering
geen puntmuts of raar penenhaar
wel een knipoog en een lief gebaar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
29/07/2012
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De witte wieven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.