INLOGGEN
«»

Glooiend op een gele heuvel

 je perst weer zure druiven
 vergist je wijn en droesemt
 op de zielen in de fles

 de druiven rijpen
 in de stilte van je lach
 de zon van je gedachten

 je hebt jezelf weer weggezet
 in krochten die tochten van
 onderwereld en bedorven lucht

 je bent weer koning
 in het sprookje van eergisteren
 de appel heb je doorgeslikt

 nog ben je niet gestikt in
 schuld en boete als geile heksen
 trekken aan de koorden van fatsoen

 je liet je gaan had niets gehoord
 een salamander roerde modder
 zijn winterslaap verstoord

 je zag weer de spelonken in je geest
 de routes die je hebt gelopen je hoeft
 niet meer je bent er pas geweest

 ik wil je wijn en dronken kussen
 de warme wijngaard en de zon
 beneden de rivier in lussen

 wil je glooiend op een gele heuvel
 in een sprookje met een rieten dak
 ik ben al heel tevreden met je stille lach

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Glooiend op een gele heuvel’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.