Droom je op terrasjes

wil melker

 zomaar zitten en schrijven
 dromen en drijven
 nergens op letten

 associëren en proeven
 niets meer hoeven
 tijd in stukjes breken

 vandaag en morgen vergeten
 alleen maar jij en wij
 en handen op een toetsenbord

 ogen die verdwalen
 de lente achterhalen
 in het jonge groen

 lachend naar de benen kijken
 die hun wit in eerste bruin
 vertalen zonder panty’s in de zon

 ik droom je op terrasjes
 met een lome wind
 de koffie is wat slapjes

 maar het kijken wint
 de schaterlach die klatert
 tegen gevels zonder raam

 de jonge kinderen met hun
 juffrouw roepend zonder naam
 in kindertaal die zij alleen verstaan

 bomen met brutale vogels
 pikkend naar gebak een oude man
 zijn broek wat afgezakt ja dit is zwak

 ik lach en schrijf voor me heen
 glimlach weer om dat terras
 waar we samen zitten in de lente

 van gisterenavond toen de regen
 ons kwam storen met wat druppels
 uit de lucht we zijn gevlucht

 hebben gewandeld en gezwegen
 er was regen en geen woord
 alleen je hand en ogen

 ze bewegen in gedachten
 samen wachten op de woorden
 die we horen maar niet spreken

 omdat stemmen ons ontbreken
 we hebben alles in de hand
 ons hart nog in verband het heelt