INLOGGEN
«»

Wachtte verloren jaren

 ik keek je na
 je blik verdween
 in vele ogen

 riep je naam
 ruggen bleven blind
 hoofden stil gebogen

 ik mocht je schimmig
 kussen tot de wellust kwam
 dan ging je weer je eigen gang

 vrijde met je schaduw
 tot het licht onze naaktheid
 bedekte en de zon liefde scheen

 ik zocht je en
 wachtte verloren jaren maar
 ongezien ben je er steeds geweest

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wachtte verloren jaren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.