Koester nu mijn dromen

wil melker

 ik weet je zon
 niet meer te schijnen
 voel je zo verdwijnen

 waar jij straalde
 is het stil alsof de
 tijd me niet meer wil

 de weg is leeg waar jij
 ooit bent geweest spant
 een hemel vol verlaten

 die laatste kus was
 stout de bank werd
 koud waar wij op zaten

 je nam mijn liefde
 maar vergat de stem
 die zei van je te houden

 je zag mijn blik
 die plagend vroeg om
 onvoorwaardelijk vertrouwen

 ik koester nu mijn dromen in
 de leegte van vandaag jij bent
 voor mij een hunkerende vraag