Het wit van zeilen

wil melker

 strepen blauw
 strak doorschoten
 met wat lijnen
 groen en grauw
 mijn horizon voor jou

 het wit van zeilen
 die de rust verijlen in
 een tijdloos perspectief
 ik steel dit beeld en
 schenk het jou mijn lief

 kom met mij kijken
 naar de mensen
 hun zee van wensen
 en wacht totdat de
 hemel opzien baart

 jij bent het waard
 in jou heb ik
 mezelf gevonden
 gebonden door een
 kronkel in de tijd

 ik zat op slot totdat
 het klikte tussen ons
 jouw laatste frons
 voor dat je ogen lachten
 en mij de vrijheid brachten