Geheime liefdes

wil melker

 stukken verdriet
 dacht ik in steen
 een beeld te geven

 mijn werk brokkelt af
 de dagen zijn gekrompen
 handen in gepeins verzonken

 ik hakte op herinneringen in
 maakte een sterk begin
 het is bij pogingen gebleven

 liet mijn harten bloeien
 maar de stenen bleven koud
 er konden weer geen tranen vloeien

 sleep mijn puin
 naar de ravijnen die we zochten
 voor geheime liefdes die niet mochten

 zal de hellingen vervlakken
 profielen maak ik klein
 er zal voor mij geen berg meer zijn