Een berg van glas
je wenkte naar me
op een berg van glas
herkende vaag je lach
maar je ogen
reflecteerden kleuren
ik wist dat jij het was
in glinsteringen onbereikbaar
een koele schoonheid
zonder scherf of barst
heb me toch aan jou gesneden
je glazen huis was nog niet af
mijn woorden braken glas
het warme rood heeft
eindelijk kunnen zeggen
hoeveel ik om je gaf
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
04/06/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een berg van glas’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.