De kou van steen
zoek ik je ogen om mezelf te zien
je hand om eigen warmte te voelen
vind ik in jou wat er niet is misschien
regen heeft me weggewassen
ontspiegeld mij in dunne plassen
zonlicht heeft mij anoniem verdampt
wind verslijt gestaag mijn weerstand
erodeert de jaren tot herinnering
verstuift mijn leven door versnippering
ja ademt dagen langs mij heen
je handen voelen maar herkennen
slechts de kou van steen
een vaag herinneren aan iemand
die je zocht een tastend zoeken
naar de warmte die niet mocht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De kou van steen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.