Ogen lachten weten
ik wilde je wat golven geven
pakte water uit de zee
alleen het schuim bleef over
handen deinden zachtjes mee
ik keek verbaasd
jij lachte om mijn falen
koppig ging ik door om
toch die golven te gaan halen
je hebt me toen de wind geleerd
van stroming en getijden
ik dacht niet echt verkeerd
maar schoof de logica terzijde
we golfden samen zee
mijn ogen lachten weten
we dreven met de winden mee
jouw rust ging wijsheid heten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ogen lachten weten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.