Tintelt weer het leven
we liepen in het wit
spraken zonder woorden
schreven zonder inkt
en de tijd stond stil
ik raakte je
er viel een schaduw
uit je antwoord
in stilte op de grond
opeens is er die lach
die op minuten jaagt
de uren vraagt wat
langer te gaan duren
dan stroomt het bloed
en tintelt weer het leven
vergeten we voor even
hoe dood het witte
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tintelt weer het leven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.