Een grof penseel vol lusten

wil melker

 het schilderij is klaar
 een droom in perspectief
 de verte ingekleurd met
 wensen en verlangens

 je domineert de
 voorgrond en drapeert
 je schaduw in de
 rafels aan de horizon

 alsof ik ooit met
 jou begon een grof
 penseel vol lusten in
 streken die niet rusten

 je stapte plotseling in
 vertrapte de structuren en
 verbleekte toen de achtergrond
 tot jij er magistraal op stond

 ogen dwingen om te kijken
 terwijl je houding stilte eist
 je lacht wel overwogen omdat
 je lichaam alle aandacht krijgt