Hoe de natuur verstilt
duingras wuift
het zand verstuift
als wij passeren
de verte luidt
zijn kerkklokken die
de stilte doet verweren
torens uit de stad
hangen donker aan de hemel
regen die ons weer vergat
we voelen hoe de zon verkilt
ogen zeggen dat je dit niet wilt
je kijkt me aan ik laat je gaan
vogels schuilen in de bomen
ik wist wat er zou komen
zie hoe de natuur verstilt
jij hebt de lente meegenomen
de eerste bloemen en mijn dromen
voor jou ben ik te laat gekomen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Hoe de natuur verstilt’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.