Ze krulde haar passie

wil melker

 we namen de zee
 ze golfde verlangen in
 het grijzige groen onder een
 hemel met wolken behangen

 ze krulde haar passie
 in bulderend wit
 schuimde naar voeten
 bracht vochtig haar groeten

 je zocht in de schelpen
 het blauw van je ogen
 het spikkeltje bruin deed
 je in wonderen geloven

 kijkt naar je kind
 dat stil zit aan strand
 overweldigd door zand
 en een emmertje dromen

 het vormt met
 de hand zachte lijnen
 die in wind en het water
 later weer zullen verdwijnen