Ontspiegelt mij in dunne plassen
zoek ik je ogen om mezelf te zien
pak ik je hand om eigen warmte te voelen
vind ik in jou wat ik niet heb misschien
regen heeft me weggewassen
zon ontspiegelt mij in dunne plassen
haar warmte heeft me anoniem verdampt
wind verslijt gestaag mijn weerstand
erodeert de jaren tot herinnering
verstuift mijn leven door versnippering
ja ademt dagen langs mij heen
je handen voelen woelen maar
herkennen slechts de kou van steen
ik ben een vaag herinneren
aan iemand die je zocht
tast naar warmte die niet mocht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ontspiegelt mij in dunne plassen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.