Ontluikende mystiek
wat ik creëer
heeft geen handen en voeten meer
zij werden afgeschoten
voor ze konden werken en lopen
het gouden moment
snel neergepend
in gloedvolle woorden
verliest meteen zijn glans
reflecteert nog
eenmaal in verbleken en
laat ons slechts de vage schijn
van hoe het ooit had willen zijn
het is als glas
nog buigzaam transparant
schoonheid in ontluikende mystiek
maar verschervend in de kou van kritiek
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
20/04/2012
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ontluikende mystiek’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.