«»
Lippen die rood wijken
we ontwaakten na de nacht
waarin we beelden braken
en ons verwondden aan de
scherven die verleden spraken
we koesterden kristal
geluk in stralend vonken
we spiegelden en jou vooral
mijn beeld was meer bezonken
ik ken je pas
je huid is glas fragiel
nog mag mijn adem
je niet raken aan je ziel
ik streel je met mijn woorden
transparant in hun betekenis
kus lippen die rood wijken
handen zeggen wat geweten is
je condenseert in jeugd
als dauw op prille lentedagen
je ogen vol beloften vragen
om het opgaan van de zon
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
23/03/2011 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lippen die rood wijken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Liefdesgedichten (liefde voor iemand)
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|