INLOGGEN
«»

Lippen die rood wijken

 we ontwaakten na de nacht
 waarin we beelden braken
 en ons verwondden aan de
 scherven die verleden spraken

 we koesterden kristal
 geluk in stralend vonken
 we spiegelden en jou vooral
 mijn beeld was meer bezonken

 ik ken je pas
 je huid is glas fragiel
 nog mag mijn adem
 je niet raken aan je ziel

 ik streel je met mijn woorden
 transparant in hun betekenis
 kus lippen die rood wijken
 handen zeggen wat geweten is

 je condenseert in jeugd
 als dauw op prille lentedagen
 je ogen vol beloften vragen
 om het opgaan van de zon

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

23/03/2011 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lippen die rood wijken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.