Kleedt je aan met jeugd

wil melker

 je bent een goed acteur
 in je ogen spiegelt leven
 je gebaren zijn heel groot
 van koningin tot goot
 je lijkt je ziel te geven

 je maakt je op
 met zorgen van een ander
 kleedt je aan met jeugd
 je haar wordt minder maar het
 spelen blijft je grootste vreugd

 de zwier waarmee je danst
 verzacht de hardheid
 van de dagen de lach
 waarin jij je steeds hult
 maskeert ook onze schuld

 jij bent en wij acteren
 wanneer gaan wij
 dat spelen eens proberen
 we zijn geen achtergrond
 ook wij hebben een mond