INLOGGEN
«»

Je ogen ontsnapten

 je bleef staan
 stopte met bewegen
 je ogen ontsnapten

 je lachte verstild
 vluchtig en blij
 keek naar mij

 schudde ijs
 uit emoties
 ontdooide je handen

 omvatte met woorden
 het vuur de pijn
 van verbranden

 je masker van as
 vervloog in
 verstikkende rook

 angst werd
 weer zichtbaar
 schuld en de schande

 tranen die kwamen
 want liefde was
 niet meer voorhanden

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Je ogen ontsnapten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.