Je ogen ontsnapten
je bleef staan
stopte met bewegen
je ogen ontsnapten
je lachte verstild
vluchtig en blij
keek naar mij
schudde ijs
uit emoties
ontdooide je handen
omvatte met woorden
het vuur de pijn
van verbranden
je masker van as
vervloog in
verstikkende rook
angst werd
weer zichtbaar
schuld en de schande
tranen die kwamen
want liefde was
niet meer voorhanden
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Je ogen ontsnapten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.