Je magie is niet verbaal

wil melker

 zoals jij wilt
 slechts vrienden
 in een zachte sfeer
 de kaarsen branden
 ze flakkeren niet meer

 je gaf een lach
 in dubieuze woordspeling
 voelde hoe de stemming
 snel in opmaat ging
 las gedragen een gedicht

 ik zag weer je gezicht
 toen jij je gaf die nacht
 aan mij alleen
 we gingen door de barrière
 heen van jaren ongeweten

 ik opende
 dat was vergeten
 jij liet je voor het eerst
 weer zien in woord en zinnen
 leerde eindelijk beminnen

 in je stem
 spreekt nu verlangen
 de zaal kun je zo vangen
 met je warme lichaamstaal
 want je magie is niet verbaal