De wolken in mijn hoofd

wil melker

 ik jaag ze na
 de wolken in mijn hoofd
 grijp hun koppen bij de staart
 en vorm ze tot mijn hemel

 ja ik ben god
 en schep mijn eigen luchten
 vorm spookgedachten uit
 een wereld vol met kluchten

 pak je lach
 als het even mag
 het diepste wat je denkt dat
 wat je met je ogen schenkt

 zo streel ik mijn omgeving
 voel het intense van beleving
 van levens vol met spijt
 over hun zoekgeraakte tijd

 maar in de dood
 zal ik de hemel schonen
 ooit zal voor die tijd nog komen
 onze passie gaat dan over rood