De ranke stelen
waar vroeger
lente binnen kwam
tocht nu de kou
trekt langs
onze warme plekjes
verkilt wat ik vertrouw
zacht streel ik
je bloemen op het raam
de ranke stelen
maar snel
valt er een traan
daarna nog velen
de kristallen
in je ogen
zijn gedoofd
je hart bevroren
ons lieve samenzijn
is voorgoed verloren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
02/10/2012
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De ranke stelen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.