De maagd droogt traag

wil melker

 het doek is wit
 een maagdmodel
 nog niet geopend
 het licht te fel

 een schets
 met scherpe punt
 geëtst om tekening
 te geven met reliëf

 dat roze scheurt
 vulbaar openbloeit
 en in contouren groeit
 van pijn naar samenzijn

 creatie roept
 de schilder als hij
 zijn model verkleurt
 en wegzet in een hoek

 waar op de grond
 de druppels bloed
 nog zichtbaar zijn
 de maagd droogt traag

 het was zijn
 derde voor vandaag
 doeken en modellen
 zijn hem veel te graag