Te vluchtig

wil melker

 je schemert
 op de grens van mijn gedachten
 helder en weer vaag

 ik zit hier
 stil te wachten
 tel de uren van vandaag

 hoorde je
 in een gesprek van lang geleden
 je ogen spraken nog het meest

 je zou weggaan
 zonder reden
 vond het welletjes geweest

 was verdwenen
 voordat ik je had gekust
 zag een glimpje van je benen

 het heeft zo moeten zijn
 je was voor mij te vluchtig
 de herinnering doet pijn