De avond is nog wit gebleven

wil melker

 een oogopslag
 als dromen zijn verdwenen
 geen licht zoals verwacht
 de ochtend is heel traag verschenen

 het roze vonkt in hoge lucht
 sterren worden met de zon geblust
 vogels kwinkeleren als
 het donkergrijze is gevlucht

 ik lees de dag na mijn ontwaken
 de middag in het ochtendlicht
 de avond is nog wit gelaten
 omdat het licht daar donker is

 ik tel de uren in ontmoeting
 lach teveel en praat voorbij
 we eten samen na begroeting
 je geeft jouw ogenblik aan mij

 we spreken af de avond op te lichten
 ze kent de nacht niet van dichtbij
 ik dans het kaarslicht uit je ogen
 de wereld gaat ons straks voorbij