Verwondering om het geheim

wil melker

 we denken zo
 ons eigen ritueel
 je gebaren raken me
 geen woord teveel

 een blik verbazing
 in je ogen verwondering
 om het geheim het
 samen weer te mogen

 ik voel de stugheid
 van je haren het
 kippenvelervaren als mijn
 vinger met je oren speelt

 je wordt verlegen als
 mijn handen langs je
 spieren voelen naar
 het kloppen van je hart

 het lichte trekken van
 de spanning in je lijf
 de lach die je
 nervositeit bevrijdt

 je hoekigheid doet
 teder aan in de manier
 waarop jij er bij mij
 mee om kan gaan

 ik smelt en laat je komen
 om urenlang met jou te dromen
 te ontsnappen aan vandaag
 morgen blijft een open vraag