Deze man

Charlene van Ampt

Deze man naar wie ik het diepst verlang
die een vrees heeft dat tussenbeide een wig drijft
de man wiens armen mij thuis laten voelen
en diens geur mij tot vredige gedachten leiden

Ik wil bij hem zijn
maar het mag niet baten
Hij houdt mij op afstand

Hij kust mij op plaatsen
waar een ander nooit is geweest
de binnenste plekken van mijn hart raakt hij
zonder het te beseffen

Hij omhelst mij op momenten
momenten waarin mijn ziel in de stilte een roep doet uitgaan
een roep dat bestemd is voor de ander om te horen
maar enkel gevoeld kan worden door hij die het beantwoordt

Deze man, aan wie ik zo graag mijn hart geven wil
wijst mij telkens weer af, duwt mij weg
en geeft een grens aan, die ik niet passeren mag
Hij heeft mij een plaats gegeven, die ik niet overschrijden mag

Ik mag niet dichterbij komen
er is mij een tijd aangegeven, waar ik aanwezig mag zijn
waar ik hem mijn liefde mag geven, verpakt in een doosje
zodat bij het weigeren hij niet al teveel moeite hoeft te doen
het bijeenschrapen van wat ik gegeven heb, slechts een moment inneemt.

Het gevoel dat ik heb, bij het denken aan deze man
doet mij verblijden, maar tevens verstenigen
hoe is het mogelijk dat een man als deze
één die mijn hart heeft kunnen veroveren in slechts een korte tijd
mij toch deze tranen kan geven, dit gevoel in mijn binnenste

dat ik bij het denken aan hem, mij zo kan voelen
dat het gemis mij voortdurend lijkt te kwellen
en de gedachten aan hem niet lijken te verminderen
deze man die mij bezighoudt, door de dag heen en zelfs ja.. in de nacht.

Ik verlang naar zijn kus
zijn omhelzing
zijn lieve lach die mij dag doet stralen
zijn aanwezigheid, zijn stem
ik verlang naar hem..