Verweven

Paul Duyvesteyn

Utrecht, jouw stadje, nabij Romeinse mijlpaal twee,
de grond van je eerste adem,
één mijlpaal verder wacht een belofte,
nog onvervuld, maar bruisend in de adem van de lucht

Daar, waar de Limes golft in de lucht,
dichtbij het ruisen van zand en strand,
kilometerpaal negenenzeventig
en verder tot paal tachtig,
langs een vervlogen grens,
één mijl van Romeinse pracht,
een afstand die wacht op jouw stap

En mijn beminde,
je draagt nu negenenzeventig jaren met lichte tred,
als het ochtendlicht dat de horizon kust,
voorzichtig de einder beroert
Hand in hand, gedachten verweven,
onze liefde een mijl zonder einde

De gouden mijlpaal in Rome,
een echo van grootse tijden,
jouw fascinatie van dit moment,
het symbool van onze tijdloze band
Gefeliciteerd
---


Over dit gedicht 

Geplaatst op: 15-12-2024

Gedicht beoordelen

Gemiddelde cijfer: 0
Aantal beoordelingen: 0

Over deze dichter

Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)


© Op dit gedicht 'Verweven' van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.