Verweven
Utrecht, jouw stadje, nabij Romeinse mijlpaal twee,
de grond van je eerste adem,
één mijlpaal verder wacht een belofte,
nog onvervuld, maar bruisend in de adem van de lucht
Daar, waar de Limes golft in de lucht,
dichtbij het ruisen van zand en strand,
kilometerpaal negenenzeventig
en verder tot paal tachtig,
langs een vervlogen grens,
één mijl van Romeinse pracht,
een afstand die wacht op jouw stap
En mijn beminde,
je draagt nu negenenzeventig jaren met lichte tred,
als het ochtendlicht dat de horizon kust,
voorzichtig de einder beroert
Hand in hand, gedachten verweven,
onze liefde een mijl zonder einde
De gouden mijlpaal in Rome,
een echo van grootse tijden,
jouw fascinatie van dit moment,
het symbool van onze tijdloze band
Gefeliciteerd
---
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-12-2024
Over deze dichter
Paul Duyvesteyn (Actief sinds: 11-03-2017)
© Op dit gedicht 'Verweven' van Paul Duyvesteyn zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.