Jonggeleerd
Hij wilde weer zingen
zoals hij eer gebekt was,
maar geen noot kwam meer,
alleen het oude zeer,
hij in zijn gemoed bewaarde,
opgekropt oud zeer van eer,
van lang meegetorste hartzeer.
waar zijn hart vol van was.
De trots hij fier bewaarde,
strekte hem tot eer. Wijl hij
nooit naar zijn navel staarde.
Toen het verleden hem inhaalde,
de toekomst achterbleef,
hij de kunst van wachten leerde.
Over dit gedicht
Geplaatst op: 09-12-2024
Over deze dichter
Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)
© Op dit gedicht 'Jonggeleerd' van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.