Achteraf
Aandoenlijk
al die bloemen
met handboeien om -
Hun schoonheid
in een soort zielsverduistering
verdrongen
omdat het heeft lang geduurd
die argwaan.
We waren hiervoor gelukkig
en we wisten het niet.
De rijpe kraaien vallen
uit de bomen
wij sturen telkens hartjes
die nooit open gaan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-03-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
michelle andon (Actief sinds: 23-03-2023)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Achteraf’ van michelle andon zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.