INLOGGEN
«»

Stralen

Stralen

Starend naar de zon, ik word niet verblind,
stralen is wat ons verbindt,
jouw straling wordt geweerd,
de ziel raakt ernstig bezeerd.

Mijn ogen kunnen niet stralen,
zij mogen zelf niets bepalen,
door de omgeving afgeschermd met donkere glazen,
zo kan ik mij over niets te verbazen.

Donkere glazen staan tussen ons in,
Afwerping heeft op jonge leeftijd geen zin,
één poging, dit wordt in de kiem gesmoord,
de gevolgen zijn ongehoord.

Vele pogingen volgen zonder resultaat,
Jezelf bevrijden, dat is waar het om gaat,
oplossing zit altijd vanbinnen,
helaas kunnen wij het leven niet opnieuw beginnen.

Wanneer ik naar binnen kijk, verbaas ik mij over mijn instrumenten,
stevig oppoetsen en langzaam uitventen,
donkere glazen vallen nu vanzelf naar beneden;
Ik kan nu zelf stralen en de wereld met open ogen betreden.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-10-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Trijan
Actief sinds: 22-04-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stralen’ van Trijan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.