«»
Onbewuste, wij zijn samen dit levenspad aangevangen,
Jij domineerde de start, dit pad was onverhard,
warmte was een onbegrensd verlangen.
Onze rugzak raakte al snel overladen,
de overlevingsmodus kreeg steeds meer gehoor, verstopte ons in de menigte, wij stelden niets voor,
langzaam kropen wij over moerassige paden.
Onze wegen leken te scheiden,
jouw signalen kregen geen gehoor, mijn ego volgde zijn eigen spoor,
de rugzak zat tussen ons beiden.
Op de menselijke snelweg moesten wij invoegen,
de snelheid moest jouw aanwezigheid vergeten, wij voelden ons gespleten,
het bleef zwoegen.
De medepassagiers overstemde jouw aanwezigheid,
ambitie en status deden er nog een schepje bovenop, de wereld stond continu op zijn kop,
uitputting van de bestuurder zorgde voor onveiligheid.
Genoeg, jij dwingt een pitstop af,
In mijn achteruitkijkspiegel zie ik de brokstukken, ik wankel, gaat doorrijden nog lukken,
Ik ben er ook nog, zeg jij kortaf.
Zorgvuldig proberen wij onze rugzak te saneren,
de bodem komt nooit in zicht, maar de ervaringen krijgen minder gewicht,
wij blijven zoeken naar warme kleren.
Wij hervatten onze tocht,
samen aan het stuur is wennen, een pact om een bijzondere fase te verkennen,
met de goede balans vliegen wij niet snel uit de bocht.
Aan het eind van de weg zal de schade-expert wachten,
welke averij rest, dit keer zijn wij stevig getest,
maar voor nu ben jij altijd in mijn gedachten.
Pad-vinder-weg
Pad-vinder-wegOnbewuste, wij zijn samen dit levenspad aangevangen,
Jij domineerde de start, dit pad was onverhard,
warmte was een onbegrensd verlangen.
Onze rugzak raakte al snel overladen,
de overlevingsmodus kreeg steeds meer gehoor, verstopte ons in de menigte, wij stelden niets voor,
langzaam kropen wij over moerassige paden.
Onze wegen leken te scheiden,
jouw signalen kregen geen gehoor, mijn ego volgde zijn eigen spoor,
de rugzak zat tussen ons beiden.
Op de menselijke snelweg moesten wij invoegen,
de snelheid moest jouw aanwezigheid vergeten, wij voelden ons gespleten,
het bleef zwoegen.
De medepassagiers overstemde jouw aanwezigheid,
ambitie en status deden er nog een schepje bovenop, de wereld stond continu op zijn kop,
uitputting van de bestuurder zorgde voor onveiligheid.
Genoeg, jij dwingt een pitstop af,
In mijn achteruitkijkspiegel zie ik de brokstukken, ik wankel, gaat doorrijden nog lukken,
Ik ben er ook nog, zeg jij kortaf.
Zorgvuldig proberen wij onze rugzak te saneren,
de bodem komt nooit in zicht, maar de ervaringen krijgen minder gewicht,
wij blijven zoeken naar warme kleren.
Wij hervatten onze tocht,
samen aan het stuur is wennen, een pact om een bijzondere fase te verkennen,
met de goede balans vliegen wij niet snel uit de bocht.
Aan het eind van de weg zal de schade-expert wachten,
welke averij rest, dit keer zijn wij stevig getest,
maar voor nu ben jij altijd in mijn gedachten.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-09-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
TrijanActief sinds: 22-04-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Pad-vinder-weg’ van Trijan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]