Oh verleden tijd.
Aan wegen waar ik heb gelopen en waar ik ben gevormd,
roest de wrange gang van herhaalde herhaling,
zonder woorden onverstoord.
Als ik er terugkom en haar aankijk,
blijkt mijn gang een gehavende weg.
Ik draag haar mee in een verdrongen hoek,
die wachtend ligt verscholen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-07-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Klaas Klaarethaal (Actief sinds: 13-01-2019)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Oh verleden tijd.’ van Klaas Klaarethaal zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.