INLOGGEN
«»

Dagen vol vergeten - dementie

Dagen vol vergeten: over-leven met dementie

Nergens is mijn plek,
voel me hier niet thuis.
Ook niet met mezelf,
of in mijn eigen huis.
Ben altijd overprikkeld, 
vol van leeg of juist van vol.
Alleen raak ik de weg kwijt, 
verdwalen is geen lol.

Vraag niet wat ik ooit was,
mijn warhoofd kent geen tijd.
Ziek, bedroefd, zoek ik naar wat was,
maar niet meer lijkt.
Wel weet ik dat ik jou wil
aan mijn zijde zonder spijt.
Ja neem mijn hand, kus mijn wang, 
tot mijn lach je weer verblijdt.

Niets wordt ooit meer wat het was,
en ik loop niet in de pas,
in mijn wereld die maar doordraait,
wordt het nooit meer wat het was.
Weet dat ik nog van je hou,
ook al sta je in de kou.
In mijn dagen vol vergeten,
weet dat ik nog van je hou.

Met de waanzin in mijn hersens
weet ik zelf ook niet meer raad.
Geef me een spiegel van momenten
van herkenbaarheid en laat …
me weer voor even met je dansen, 
weer jong en helder zijn.
Vol met vonken van verliefdheid, 
zonder traan en zonder schijn.

Dat de klok slaat van mijn ziekte
maakt mijn leven niet voorbij.
Ook is mijn hoofd een warboel,
blijf me trouw en aan mijn zij.
Anders zijn dat red ik toch niet, 
heb geduld met mijn verdriet.
Laat me lachen om je glimlach, 
wat ik vergeet, doe jij dat niet.

Niets wordt ooit meer wat het was,
en ik loop niet in de pas,
in mijn wereld die maar doordraait,
wordt het nooit meer wat het was.
Weet dat ik nog van je hou,
ook al sta je in de kou.
In mijn dagen vol vergeten,
weet dat ik nog van je hou.

Doe met me mee in lach en traan …
Ben voor even met me één …
Mijn geheugen ben ik kwijt,
maar ik kan houden als geen-een …
Van het gevoel dat je me vasthoudt,
zodat ik weer kan weten,
dat alles wat ik wil - ben jij - 
In mijn Dagen vol Vergeten.

- Voor mijn beste vriendin

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 31-05-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Martine Weber
Actief sinds: 30-05-2020Informatie bij het gedicht:

Toen ik in een verpleeghuis werkte, werd ik geraakt door wat ik meemaakte als familie een dementerende geliefde moest laten opnemen. Dit gedicht probeert te verwoorden wat iemand die (over)leeft met dementie wellicht zou willen zeggen aan zijn of haar partner of kinderen, maar niet meer kan zeggen. - voor mijn beste vriendin en schoonmoeder Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dagen vol vergeten - dementie’ van Martine Weber zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.