Het meisje uit het kamp
Ik denk veel aan het meisje
uit het kamp in Guantanamo
ze is een bloem tussen de bloemen
een berg in de bergen, ze leeft
en hoeft nooit ergens heen
Daar zingen vogels in de palmen
een beek stroomt door het dal
het water blinkt zachter dan goud
en zij is een witte roos
in juni en in januari
Van haar wil ik zonnenstralen
dichten in het eeuwige bos
een bruisend lied uit mijn hart
in helder groene woorden
en vlammend rode muziek
Zij is mijn ziel, ze smelt
wapens met veren en koraal-
water, met laurier heelt ze
het gewonde hert, het meisje
uit het kamp in Guantanamo
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-03-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zywa (Actief sinds: 25-04-2018)
Informatie bij het gedicht
'V. Si ves un monte de espumas' ('V. Als je een hoop schuim ziet') // 'Versos Sencillos' -- I, III, V, XXXIX ('Eenvoudige gedichten', 1891, Jose Marti) // 'Guantanamera, Guajira Guantanamera' ('Meisje van Guantanamo, Meisje uit het kamp in Guantanamo', 1958, Julian Orbon) // Bundel 'Ongewrongen'
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het meisje uit het kamp’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.