Ogen spraken

wil melker

ogen spraken


ze lachte lief
haar ogen spraken
ik heb het gezien
je zwarte schilderij

je hebt het mij
ooit verteld maar
tijd kleurde andere
zaken dichterbij

ben er altijd
nieuwsgierig naar geweest
het hoe en waarom
zwart ontmoeten is feest

door bijzondere
constellaties bleken de
buitenste penseelstreken
wit op te lichten

geen vlekkerig geheel
maar een levende compositie
die elkaar beïnvloedend
zijn soepele beweging doet

samen zijn we gaan
kijken tot onze verbazing
begonnen de beelden
op ons te lijken

het doek speelde
passages uit het heden
die de werkelijkheid
meer dan alle eer aandeden

wij hebben ons omgedraaid
elkaar langdurig aangekeken
de kleur is weer zwart
het echte leven verdwenen