De bouwstenen van mijn leven

Willem Bernardus Tijssen

Eén voor één
leg ik om mij heen
de bouwstenen van mijn leven.
Zo bouw ik aan een huis.
Vindt mijn ziel zijn eigen thuis.
En wordt aan mijn wezen een fundament gegeven.

Eén voor één
plaats ik voor en achter een
venster met uitzicht op het leven.
Zo kijk ik door het spiegelend glas.
Zie ik een paar ogen tussen het struikgewas.
En schrik ik van mijzelf voor heel even.

Eén voor één
richt ik de kamers in volgens mijn systeem
in een poging aan elk zijn zin te geven.
Zo is er boven ruimte voor het brein.
Voel ik beneden mijn hart gelukkig zijn.
En beklim ik de trap van het menselijke wezen.

maar enkel en geen een
open ik de deuren naar de wereld om mij heen.
op de momenten van geven voor leven.
Zo vind ik bescherming voor het moment.
Wijk ik af van de gewone vent.
En zoek ik de variatie voor heel even.