«»
dat niet wilde groeien.
Ik bleef liever klein
om niet tegen muren op
te hoeven bloeien.
Ik ben een bloempje,
dat kijkt naar de wereld om
zich heen. Ik leef van haar
afzijdig om mij niet te hoeven
stoten aan al het steen.
Ik ben een bloempje
dat het zonlicht gericht
weet op zijn hart.
Ik ben vol verwondering
over de levensbron, die mij
nimmer vergat.
Het zonlicht verzendt
zijn stralen voorbij muren;
Vergeet nimmer het bloemen hart
dat boven het maaiveld komt turen.
Zal ik verder klimmen tegen het zonlicht in?
Ik zal het overdenken met gepaste zin.
Bloemrijke overpeinzing
Ik ben een bloempje,dat niet wilde groeien.
Ik bleef liever klein
om niet tegen muren op
te hoeven bloeien.
Ik ben een bloempje,
dat kijkt naar de wereld om
zich heen. Ik leef van haar
afzijdig om mij niet te hoeven
stoten aan al het steen.
Ik ben een bloempje
dat het zonlicht gericht
weet op zijn hart.
Ik ben vol verwondering
over de levensbron, die mij
nimmer vergat.
Het zonlicht verzendt
zijn stralen voorbij muren;
Vergeet nimmer het bloemen hart
dat boven het maaiveld komt turen.
Zal ik verder klimmen tegen het zonlicht in?
Ik zal het overdenken met gepaste zin.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 11-10-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Willem Bernardus TijssenActief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bloemrijke overpeinzing’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]