hopen op dat eeuwig sprankje licht

Willem Bernardus Tijssen

Als het licht het leven dooft
van het eens zo artistieke hart,
dat van woorden vlinders vormden;
vervlochten bloemen rond het eens
zo groene blad.

Als het licht het leven dooft
van het ooit zo waarachtig hopen
op dat sprankje eeuwig licht, dat de
duisternis voor geluk moest kopen.

Dan doet soms het onrecht verdrietig
pijn; en huilt het aan de achterkant van
het gelukkig zijn.

Dan vlindert soms de vlinder door een
te korte nacht; waar een lichtje dooft
in zijn laatste kracht.