Bij het krieken van het ochtendlicht

Willem Bernardus Tijssen

Ik vang de dauwdruppels met mijn hand.
De natte kristallen van het vroege ochtendland.
Een heel decorum trekt aan mij voorbij;
Een simpele hoeve tussen grazige velden
met koeien in de wei.
Ik ontwaar bij het krieken van het ochtendlicht.
Een nieuwe dag toont langzaam zijn ware gezicht.

Ik stap onwennig voort naar het ochtendlicht.
De eerste zonnestralen ontsluiten wat de nacht
heeft verdicht. Een haan kraait het ochtendreveil.
Een hele droomwereld gaat aan mij voorbij.
Ik weet de natuur houdt stand bij wet en macht.
Een andere uitkomst kan van haar niet worden verwacht.