INLOGGEN
«»

Zomerbos

Ik zie de bomen niet meer.
En waar het licht was
vallen hun schaduwen om
mij heen in het gras.

Alleen in het gras kan ik
slechts blindstaren.
Ik zie haar niet.
Haar beeltenis is mijn geestelijk
ervaren.

Mijn hart voelt zich verloren
in dit seizoen van het licht.
Een bos van hoge stammen
omsluiten mijn wezen.
En brengen mij uit mijn evenwicht.

Ik ben een ontwortelde
die haar beeltenis wil bewaren.
Gevangen in een zomerbos
ontdek hiervan de gevaren.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-08-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zomerbos’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.