«»
En waar het licht was
vallen hun schaduwen om
mij heen in het gras.
Alleen in het gras kan ik
slechts blindstaren.
Ik zie haar niet.
Haar beeltenis is mijn geestelijk
ervaren.
Mijn hart voelt zich verloren
in dit seizoen van het licht.
Een bos van hoge stammen
omsluiten mijn wezen.
En brengen mij uit mijn evenwicht.
Ik ben een ontwortelde
die haar beeltenis wil bewaren.
Gevangen in een zomerbos
ontdek hiervan de gevaren.
Zomerbos
Ik zie de bomen niet meer.En waar het licht was
vallen hun schaduwen om
mij heen in het gras.
Alleen in het gras kan ik
slechts blindstaren.
Ik zie haar niet.
Haar beeltenis is mijn geestelijk
ervaren.
Mijn hart voelt zich verloren
in dit seizoen van het licht.
Een bos van hoge stammen
omsluiten mijn wezen.
En brengen mij uit mijn evenwicht.
Ik ben een ontwortelde
die haar beeltenis wil bewaren.
Gevangen in een zomerbos
ontdek hiervan de gevaren.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 13-08-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Willem Bernardus TijssenActief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zomerbos’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]