«»
die ik eens bewoonde
die me zozeer heeft bemind.
Verban niet de woorden
zacht, teer
die me gelukkig maakten
als een kind
Uw laatste kus
toen je mij beminde.
Uw laatste wuiven
met liefdevol gebaar
zijn vervlogen met de wind,
omsluit mijn hart met kilte.
Maakt me nooit meer
blijgezind.
Ik heb geweend
bittere nachten.
tranen, stille snikken
voor het zwijgen, de pijn.
Waar zijn die ogenblikken
van ons gelukkig,
verenigd samen zijn?
Sluit niet je hart
Sluit niet je hart,die ik eens bewoonde
die me zozeer heeft bemind.
Verban niet de woorden
zacht, teer
die me gelukkig maakten
als een kind
Uw laatste kus
toen je mij beminde.
Uw laatste wuiven
met liefdevol gebaar
zijn vervlogen met de wind,
omsluit mijn hart met kilte.
Maakt me nooit meer
blijgezind.
Ik heb geweend
bittere nachten.
tranen, stille snikken
voor het zwijgen, de pijn.
Waar zijn die ogenblikken
van ons gelukkig,
verenigd samen zijn?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 27-04-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
yvette VanavermaeteActief sinds: 23-03-2019Informatie bij het gedicht:
Na een ongeval in 2003, waar we samen, zwaar gekwetst uit kwamen, was mijn man nog een levende plant. kende me nog, maar wist niet meer dat ik zijn vrouw was. Lag lang in coma en ik belande in de rolstoel.Daarna verbleef hij in een centrum voor mensen met niet aangeboren hersenletsels. Ik voelde mij verlaten. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Sluit niet je hart’ van yvette Vanavermaete zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]