«»
de ochtendstond proef ik
terstond de nacht die
ik deelde.
waarin ik iets stal
van jouw onschuld die
de nacht aan mij verbeeldde.
ik vleide me tegen je aan
als een bloem zo zoet.
Warmde me aan jouw huid
met zijn warme gloed.
Bewonderde je ogen als
flonkerstenen zo blauw.
Jij lieve bloem waar ik
zo van hou. Laat mij vleien
in mijn ijdelheid.
Echte liefde kent geen tijd.
.
Bij het ontluiken van de ochtendstond
Bij het ontluiken vande ochtendstond proef ik
terstond de nacht die
ik deelde.
waarin ik iets stal
van jouw onschuld die
de nacht aan mij verbeeldde.
ik vleide me tegen je aan
als een bloem zo zoet.
Warmde me aan jouw huid
met zijn warme gloed.
Bewonderde je ogen als
flonkerstenen zo blauw.
Jij lieve bloem waar ik
zo van hou. Laat mij vleien
in mijn ijdelheid.
Echte liefde kent geen tijd.
.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-11-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Willem Bernardus TijssenActief sinds: 02-03-2015Informatie bij het gedicht:
Schrijver: Willem B. Tijssen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bij het ontluiken van de ochtendstond’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]