INLOGGEN
«»

Bij het ontluiken van de ochtendstond

Bij het ontluiken van
de ochtendstond proef ik
terstond de nacht die
ik deelde.
waarin ik iets stal
van jouw onschuld die
de nacht aan mij verbeeldde.
ik vleide me tegen je aan
als een bloem zo zoet.
Warmde me aan jouw huid
met zijn warme gloed.
Bewonderde je ogen als
flonkerstenen zo blauw.
Jij lieve bloem waar ik
zo van hou. Laat mij vleien
in mijn ijdelheid.
Echte liefde kent geen tijd.
.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-11-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015Informatie bij het gedicht:

Schrijver: Willem B. Tijssen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bij het ontluiken van de ochtendstond’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.