Zo het eerste leven
Zo het eerste leven weerloos
in een paar armen ligt.
Een paar blauwe ogen die staren
in het getrouw.
Een wolk van weerloosheid in
het ochtendlicht.
Die huwelijksvrucht zonder berouw.
Zo rust op dat leven nog geen tegenspoed.
Ligt die arm nog om dat leven heen.
Beschermt de ochtendrust het met zijn warme gloed.
Slaapt het zacht dat kindje, heel sereen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 09-11-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Informatie bij het gedicht
Schrijver: Willem B. Tijssen
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zo het eerste leven’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.