Grafengel

Zywa

Hoog steekt de zon boven de paardenkraal
de verlaten straten in, luiken dicht
geen vechters en geen smokkelaars
geen zilvergravers, geen geluk

alleen boze ogen die haar hebben gezien
Met stokken gaan de mannen rond
ze kammen alle huizen uit
die engel moet hier weg

Ik trek haar binnen, naast mijn bonzend hart
ze kust me tot het over is, de hond let op
en likt haar hand, mama is werken
papa drinkt de hele dag

We wachten op de nacht, ik zal meegaan
weg van hier, dit is mijn thuis niet
het is een graf, een holle steen
waar nooit mijn naam op komt