Wu wei

Zywa

Weer de nacht, weer de ochtend
van een nieuwe dag voor dansers
en de andere mensen

te voorschijn kruipend
uit het ogenschijnlijk eendere
verrassingsei, tijd is water

in een rivier die zich verdrinkt
in de wereldzee en ik stroom
mee, ik kan me laten drijven

hoef niet in de weer te zijn
omdat dat geen zin zou hebben
maar in plaats van te luieren

oefen ik mezelf
op de zon te letten
op de geuren in de wind

en het drijfhout
naast mij en daartussen
het juiste moment

om mezelf iets bij te sturen
naar wie ik wil
zijn