Liefik

Zywa

Ik kleed me uit en zie niets van mij
in de kleren netjes naast elkaar
neergelegd om weer aan te trekken

ondergoed is ondergoed, broek broek
als er al iets bijzonders aan is
dan alleen dat

er geen merkjes op staan, reclame
maak ik niet, ik torn me bloot
pluk het pluisje van mijn kleren

uit mijn navel, de buik is koel, ik voel
mezelf, borst is borst, wang wang
maar mijn buik, dat ben ik

mijn handen weten het
beter dan mijn ogen
die mijn gezicht herkennen

als het mijne, overal
waar ik ben, nergens
te koop, maar er ligt een sluier over

ik ben moe, ik wil rust
met niemand te maken hebben
en toch

van mezelf houden