Demystificatie

Marjolein Jua

Je opent je ogen.
Eerst zie je wit, dan zie je de wereld opengaan.
Met een draaiende beweging drukt het licht tegen je aan.
Verwonderd kijk je om je heen, je moeder laat je nooit alleen, ze laat wonderen bestaan
en jij neemt deze van haar aan, het leven is niet gelogen.

Je sluit je ogen.
Eerst wil je niet geloven, daarna blijkt het toch waar.
Je draait je hoofd naar boven, de sprookjes zijn nu klaar.
Verbijsterd kijk je voor je uit, volwassenheid waar je op stuit, de wereld kent gevaar.
Zelfs moeder is niet meer daar. Is er nog meer gelogen?

Schitterende ogen
Ze nemen alle parels waar en stralen van geluk.
Je weet nu wat de waarheid is en maakt je niet meer druk.
Gezegend kijk je naar elkaar, zonder wanhoop of gevaar, de dag kan niet meer stuk.
Leef de dag en pluk, geen leugens zijn gelogen.

Je knippert met je ogen.
Eerst zie je scherp, dan kijk je achter het zicht.
Het donkergrijs maakt plaats voor hemels zonnelicht.
Berustend staar je naar de zon, waar het allemaal begon, je ogen zijn nu dicht.
Je hebt vrede met dit licht, niets is meer gelogen.